مسعود سخایی‌پور، LJI Reporter – ونکوور
یکشنبه دوم اکتبر ۲۰۲۲، طی مراسمی در سالن اینلت تئاتر پورت مودی، خاطرهٔ اعدام‌شدگان سال ۱۳۶۷ گرامی داشته شد. برگزارکنندگان این برنامه فرهاد صوفی، محبوبه مجتهد، و رضا هوشمند بودند، و گردانندگی جلسه را محبوبه مجتهد بر عهده داشت. میهمان ویژهٔ این برنامه، مهدی اصلانی، نویسنده و شاهد روایتگر جنایات سال ۶۷، بود که خود از زندانیان آن دوران است.
ابتدا محبوبه مجتهد ضمن گرامیداشت نام و خاطرهٔ زنده‌یاد مهرانگیز جهانشاهی، بنیان‌گذار برنامهٔ یادمان در ونکوور، از دختر ایشان، هما فتاحی، دعوت کرد به پشت تریبون برود و برنامه را آغاز کند. هما فتاحی طی سخنانی زندگی و فعالیت‌های مادرش را مرور کرد و از وی تجلیل نمود.
سپس محبوبه مجتهد از مجید میرزایی، شاعر ساکن ونکوور، دعوت کرد به پشت تریبون برود. مجید میرزایی پس از ایراد سخنان کوتاهی و تأکید بر آنکه او و هم‌رزمانش همواره ایمان داشته‌اند که این شب به‌پایان خواهد رسید و مردم خفته بر خواهند خاست، کما آنکه با مرگ مهسای ایران این باور قوت گرفته است، شعر «سنگسار» از اشعار خود را برای حضار خواند.
سپس محبوبه مجتهد ضمن معرفی مهدی اصلانی، میهمان برنامه، گفت که او از زندانیان سیاسی دههٔ ۶۰ و از زنده‌ماندگان و شاهدان کشتار تابستان ۶۷ است. وی که ساکن فرانکفورتِ آلمان است، در حال حاضر هیچ تعلق گروهی و سازمانی ندارد و به‌عنوان فعال سیاسی مستقل فعالیت دارد. از مهدی اصلانی سه کتاب با عناوین «کلاغ و گل سرخ»، «آخرین فرصت گل» و «آواز نگاه از دریچهٔ تاریک» به چاپ رسیده است. این سه کتاب و به‌ویژه کتاب «آخرین فرصت گل» که دست‌نوشته‌ها و خط‌یادگارهای اعدام‌شدگان دههٔ ۶۰ است، در دادگاه حمید نوری، که مهدی اصلانی یکی از شاهدان مؤثر آن بود، مکرر مورد استناد قرار گرفته است. محبوبه مجتهد از مهدی اصلانی دعوت کرد پس از پخش ویدئوکلیپی که دربارهٔ «آخرین فرصت گل» است، به پشت تریبون برود.
مهدی اصلانی طی سخنان مبسوطی دربارهٔ دادگاه حمید نوری، خاطرات زندان، کشتار سال ۶۷، و خیزش اخیر مردم ایران صحبت کرد. وی محکومیت نوری را نماد فریاد عدالت خواند، آن‌چنان که امروز در کف خیابان‌ها قتل مهسا نماد عدالت شده است. او معتقد بود که دادگاه نوری این امید را به‌وجود آورد که می‌توان جهان آزاد را برای آزادی‌کُشان ناامن کرد. او این دادگاه را پیروزی صدای همهٔ دردمندانی دانست که در پی دادخواهی‌اند. مهدی اصلانی در پایان سخنانش شعری از اشعارش با عنوان «چشم کاظم» را برای حضار خواند.
در ادامهٔ برنامه لیلا و فریبا از گروه فِیم آرت (Fame Art Group) رقصی کُردی را با آهنگی کُردی به‌نام «وطن من» به‌یاد مهسا اجرا کردند.
سپس محبوبه مجتهد به معرفی رامین ژوبین، وکیل ساکن ونکوور که تمرکز فعالیت‌های خود را بر دادگاهی‌کردن جمهوری اسلامی قرار داده است، پرداخت و از او دعوت کرد به پشت تریبون برود. رامین ژوبین سخنانی دربارهٔ اینکه چرا دادخواهی که موجب التیام دردهای جامعه می‌شود، برای رسیدگی به جنایات گذشته و پیشگیری از جنایات آینده مهم است، ایراد کرد.
پس از آن، آرمین، خوانندهٔ جوان ساکن ونکوور، دو ترانه از ترانه‌های خود را برای حضار خواند.
در ادمهٔ برنامه، محبوبه مجتهد از فرهاد صوفی، فعال سیاسی-اجتماعی ساکن ونکوور، دعوت کرد به پشت تریبون برود. فرهاد صوفی طی سخنان خود دربارهٔ دادخواهی به آشنایی‌‌اش با عفو بین‌الملل در ابتدای ورود به کانادا اشاره کرد و اینکه این سازمان در آن زمان بیشتر به مسائل زندانیان سیاسی می‌پرداخته است. او همچنین به اعدام برادرش در سال ۶۷ اشاره کرد، و اینکه چگونه از آن زمان پیگیرانه تلاش کرده است تا اعدام برادرش در رسانه‌ها – که آن زمان بیشتر به رادیو و تلویزیون و نشریات محدود می‌شده و شبکه‌های اجتماعی در کار نبوده – منعکس شود. پس از سخنان فرهاد صوفی، ویدئوکلیپی پخش شد که شامل بخشی از مصاحبه‌های وی با شبکه‌های تلویزیونی کانادا دربارهٔ اعدام برادرش و مسئلهٔ دادخواهی بود.
پس از آن محبوبه مجتهد از کاسپین ماکان، روزنامه‌نگار ساکن ونکوور و نامزد ندا آقاسلطان، دعوت کرد به پشت تریبون برود. کاسپین ماکان سخنان خود را با نام‌بردن از جانباختگان کشتار اخیر و نیز سال‌های قبل‌تر آغاز کرد و از حضار خواست که به‌جای ۳۰ ثانیه سکوت به‌احترام تمام آن‌ها که جان خود را در این سال‌ها از دست داده‌اند، قیام کنند و ۳۰ ثانیه برای آن‌ها کف بزنند. وی طی سخنان خود با اشاره به اینکه در حال حاضر ایرانیان با هر عقیده و گرایشی کنار هم جمع شده‌اند، تأکید کرد که اکنون باید از قومیت و گویش و مرزبندی‌های احزاب گذشت، چون بین همه یک خواست مشترک وجود دارد و آن سرنگونی رژیم و رهایی میهن است.
در خاتمهٔ این برنامه، نیکا، نوجوان ۱۲ ساله ساکن نیومکزیکو، حرکات نمایشی باله اجرا کرد.
